Εξαθλίωση και αθλιότητα

Στο επεξηγηματικό κείμενο της φωτογραφίας σημειώνεται:

Η βραβευμένη με Βραβείο Πούλιτζερ φωτογραφία του Κέβιν Κάρτερ, από το λιμό του 1994 στο Σουδάν. Παρουσιάζει ένα παιδάκι, θύμα του λιμού, ακολουθούμενο από αρπακτικό πουλί. Το παιδάκι σέρνεται προς το σταθμό βοήθειας, των Ηνωμένων Εθνών, ένα χιλιόμετρο μακριά.

Κανένας δεν γνωρίζει την τύχη του παιδιού, περιλαμβανομένου του φωτογράφου ο οποίος έφυγε μόλις πήρε τη φωτογραφία. Αργότερα εκμυστηρεύθηκε σε φίλους του ότι έπρεπε να είχε παρέμβει. Οι δημοσιογράφοι είχαν τότε προειδοποιηθεί να μη αγγίζουν θύματα λιμού λόγω του φόβου μολυσματικών ασθενειών.

Τρεις μήνες αργότερα, και μόλις μερικές εβδομάδες ύστερα από τη βράβευσή του με Πούλιτζερ, ο Κέβιν Κάρτερ αυτοκτόνησε.

Με αυτή τη φωτογραφία στο χέρι, μια νεαρή ιορδανή μαθήτρια, προχθές στη Βουλή των Νέων στην Αθήνα θύμισε σε όλους μας το τραγικό τέλος εκατομμυρίων ανθρώπων (κυρίως παιδιών και ηλικιωμένων) που πεθαίνουν από πείνα κάθε χρόνο στην Αφρική. Την ίδια στιγμή που στην ανάλγητη υπόλοιπη ανθρωπότητα της ευμάρειας και της άκρατης σπατάλης μπορούμε να διαβάζουμε εντυπωσιακές ειδήσεις όπως την πιο κάτω:

Ο αμερικανικός ασφαλιστικός γίγαντας AIG, ο οποίος βρέθηκε στα πρόθυρα χρεωκοπίας και διασώθηκε με ένεση $85 δισεκατομμυρίων από τα χρήματα των Αμερικανών φορολογουμένων, έστειλε τους διευθυντές του για χαλάρωση σε πανάκριβο θέρετρο της Καλιφόρνιας. Σύμφωνα με λογαριασμούς της AIG, τα έξοδα διαμονής έφτασαν τις $200.000, ενώ τα μεγαλοστελέχη ξόδεψαν 150.000 σε γεύματα, $23.380 σε θεραπείες spa και άλλα ακόμη έξοδα.

Για μια ακόμη φορά, μια εικόνα ανθρώπινης εξαθλίωσης συμπορεύεται με μιαν άλλη· με μια εικόνα απάνθρωπης αθλιότητας.