Ο ενικός της χοντράδας

Έχω την εντύπωση ότι αυτό που αναφέρω πιο κάτω συμβαίνει περισσότερο στην Κύπρο από οπουδήποτε αλλού στο πανελλήνιο. Πρόκειται για τη χονδροειδή και απρόκλητη χρήση του ενικού στις καθημερινές επαφές, από κάθε λογής αγνώστους, κάθε ηλικίας αλλά στην πλειονότητα νεότερους. Π.χ., ρωτάτε κάτι τον /την υπάλληλο σε μια υπεραγορά, απευθυνόμενοι σ' αυτόν/αυτή με ευγένεια και σε πληθυντικό, για να εισπράξετε μια απάντηση σε ενοχλητικό ενικό, όπως: "Κοίταξε σε εκείνο το ράφι", ή "Να σου τα βάλω στην ίδια τσάντα";

Αυτή η ξαφνική επέλαση οικειότητας στον προσωπικό χώρο, προδίδει ουσιαστικά έλλειψη στοιχειωδών καλών τρόπων του συνομιλητή σας, ο οποίος υποβαθμίζει ετσιθελικά τη δική σας σωστή προσέγγιση προς ένα άγνωστο. Θα ήταν μήπως υπερβολή να επιδιωχθεί ευαισθητοποίηση εκπαιδευτικών φορέων, εργοδοσίας ή και του απλού πολίτη σε τέτοια "μικρά" προβλήματα που όμως υποδηλώνουν πολλά;