19 Σεπ 2008

Σημεία των καιρών IV

(10) Καθόμασταν σε αίθουσα αναμονής του αεροδρομίου του Λονδίνου αναμένοντας να μας καλέσουν για επιβίβαση και η αίθουσα ήταν γεμάτη από κυπρίους ταξιδιώτες που επέστρεφαν στον τόπο τους. Απέναντί μου καθόταν ένας πενηντάρης με τον αέρα νεόπλουτου επιχειρηματία και φλυαρούσε σε τόνο υψηλό, αρκετό για να μπορεί να ακούεται από τους περισσότερους. Διηγόταν πως την προηγούμενη μέρα, παρά τις τόσες άλλες επαγγελματικές υποχρεώσεις του, βρήκε χρόνο να ταξιδέψει σιδηροδρομικώς στο Παρίσι (και να επιστρέψει αυθημερόν στο Λονδίνο) για να αγοράσει γαλλικά κρασιά για το σπίτι του, που θα επαρκούσαν για ολόκληρη τη χρονιά!

(11) Ήταν περιφερειακός διευθυντής σε τράπεζα, με φήμη σκληρού προϊσταμένου. Ανεβαίνοντας στην ιεραρχία εγκατέλειψε φίλους και δικούς, απέκτησε τεράστια δύναμη ως υπολογίσιμος παράγοντας στον επιχειρηματικό κόσμο και αντιμετωπίστηκε ως αποτελεσματικός προστάτης συμφερόντων των εργοδοτών (και της τσέπης του). Συνταξιοδοτήθηκε κάποτε. Σήμερα κυκλοφορεί στην πόλη του άγνωστος και ασήμαντος. Κατά τους βραδινούς περιπάτους του κανείς δεν τον χαιρετά, κανείς δεν φαίνεται να τον αναγνωρίζει.

(12) Εγκαταλείποντας τον κεντρικό δρόμο μπήκα στον στενό πλαγιόδρομο ακολουθώντας τη μονή κατεύθυνσή του. Το αυτοκίνητο που ερχόταν απέναντι, αντίθετα στη ροή του μονοδρόμου ―με το οποίο παρ' ολίγο να συγκρουστούμε― ήταν αστυνομικό.

1 σχόλιο:

x είπε...

Σύμπτωση: πριν από λίγη ώρα διάβασα στο σημερινό e-φύλλο της offsite το πιο κάτω:

Αναγνώστης της offsite μας έγγραψε ότι εν στολή αστυνομικοί σε ιδιωτικά αυτοκίνητα εισέρχονται επί καθημερινής βάσης σε συγκεκριμένο μονόδρομο στην περιοχή Αγίου Παύλου τις πλείστες φορές με το κινητό στο αυτί. Πολλοί από αυτούς οδηγούν με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Οδηγός ο οποίος ερχόταν από την αντίθετη κατεύθυνση και είδε φάτσα ένα τέτοιο αστυνομικό του υπέδειξε την παράβαση και ο αστυνομικός σε βαριά κυπριακή του απάντησε «Δουλειά σου...». Το πιο αποκαρδιωτικό: Όταν ενημερώθηκε προϊστάμενος τους, η απάντηση που πήρε ήταν: «Πόσες φορές να τους τα πούμε, δεν ακούν».

Είναι μια κάποια (μικρή) παρηγοριά η σκέψη ότι τελικά δεν είστε μόνος...