Αναλογική συμμετοχή κομμάτων σε επιτροπές

Έχω την εντύπωση ότι η αναλογική συμμετοχή κομμάτων σε συμβούλια κρατικών/ημικρατικών οργανισμών, συμβουλευτικές επιτροπές κ.ά., για πρώτη φορά εφαρμόστηκε επί προεδρίας Γ. Βασιλείου (και παρακαλώ διορθώστε με αν κάνω λάθος). Επρόκειτο για απόφαση που στηριζόταν στην άποψη ότι, αφού τα κόμματα εκφράζουν τη θέληση του λαού, η παρουσία τους σε ομάδες αποφάσεων αποτελεί δημοκρατικό δικαίωμα και ένδειξη έμμεσης λαϊκής συμμετοχής. Έως εδώ όλα καλά και δίκαια. Όμως τι συμβαίνει στην πραγματική ζωή, μεταξύ θεωρίας και πράξης;

Γνωρίζοντας τον εξισορροπητικό τρόπο με τον οποίο λαμβάνονται οι αποφάσεις στα κόμματα, την διεκδίκηση προβολής -μέσω τους- από πρόσωπα που άλλως "δεν θα τα γνώριζε ούτε ο θυρωρός της πολυκατοικίας τους", και τις μικρές ή μεγάλες, ανομολόγητες ή εκδηλωμένες, ανθρώπινες αδυναμίες, συχνά οδηγούμαστε σε επιλογές που στόχο έχουν περισσότερο το "βόλεμα" κάποιων συνανθρώπων μας και λιγότερο την εξυπηρέτηση του πραγματικού σκοπού.

Από την άλλη, δεν μπορούμε να παραγνωρίσουμε το γεγονός ότι στην κοινωνία όπου ζούμε κάποιος αριθμός ανθρώπων, μερικές φορές καθόλου αμελητέος, επιλέγει να παραμένει ανένταχτος (παρ' ότι ενεργός πολίτης). Ανάμεσά τους υποθέτω ότι κάποιοι θα μπορούσαν να προσφέρουν, εξίσου καλά, σε επιτροπές που ωφελούν το κοινωνικό σύνολο. Αυτούς ποιος θα τους συνυπολογίσει στις "δημοκρατικές διαδικασίες"; (Από όσο γνωρίζω, μέχρι στιγμής Κόμμα Ανένταχτων δεν υπάρχει, το οποίο να στηριχτει στη ψήφο τους για να διεκδικήσει ποσοστό συμμετοχής σε συμβούλια κρατικών/ημικρατικών οργανισμών, συμβουλευτικές επιτροπές και τα παρόμοια).