Η "έγνοια" για τον πολιτισμό ―και ποιος την είδε!

Κάποτε είχε γίνει προσπάθεια, από πολλούς, για να πεισθεί η κυβέρνηση (άλλοι οι κυβερνώντες τότε) να παραχωρεί στον πολιτισμό όλα τα οφειλόμενα λεφτά από το Προ-πο (θυμηθείτε το περιλάλητο εκείνο διαφημιστικό σύνθημα "Για τον Πολιτισμό και τον Αθλητισμό") την ίδια στιγμή που παραχωρούσε στον αθλητισμό (και συνεχίζει να παραχωρεί) ποσά πολλαπλάσια εκείνων που εισρέουν από το Προ-πο. Μάταιες ελπίδες τέτοιες... Πώς να ευωδοθούν οι προσδοκίες όσων πιστεύουν στη διαχρονική σημασία του πολιτισμού, όταν οι οπαδοί του αθλητισμού είναι συντριπτικά περισσότεροι σε ψήφους από εκείνους τους "παράξενους" που ενδιαφέρονται ακόμη για έργα πολιτισμού! Οι οργανώσεις και οι φορείς που ζητούσαν να συναντηθούν με τον τότε Υπουργό Οικονομικών, για υποστήριξη του αιτήματος, παραπέμπονταν στον ...Διευθυντή Λαχείων (ίσως ως συμβολική υπόδειξη ότι περισσότερη πιθανότητα είχαν να κερδίσουν ένα λαχείο παρά να εισακουστούν).

Το παράδοξο είναι ότι κανείς πολιτικός άρχοντας μέχρι σήμερα δεν παραλείπει να αναφέρεται, πότε πότε, στον πολιτισμό, περιστασιακά και κυρίως όταν ψηφοθηρικές ανάγκες το επιβάλλουν. Η διάσταση, όμως, μεταξύ λόγων και έργων μπορεί να εμηνευθεί μονάχα ως πράξη κατανοητής διαστροφής, αφού στην ουσία κανένα πραγματικό ενδιαφέρον δεν υπάρχει. Γεγονότα (και παραλείψεις) το επιβεβαιώνουν. 

Πρόσφατο κραυγαλέο δείγμα απουσίας ειλικρινούς ενδιαφέροντος για ουσιαστικά έργα πολιτισμικής υποδομής είναι το υψηλού κόστους ―και πομπωδώς τιτλοφορούμενο― ψευδεπίγραφο "Μέγαρο Πολιτισμού", το οποίο ανεγείρεται για να φιλοξενήσει ...πολιτικούς εκπροσώπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης όταν η Κύπρος θα προεδρεύει της ΕΕ! Με μια αξιοθαύμαστη λαθροχειρία πολιτικές ανάγκες μεταμφιέζονται σε πολιτιστικές για να "μπαλωθούν" κάποιες ενοχλητικές υποχρεώσεις του κράτους και να βολευτούν κάποιοι (επιλεγμένοι βάσει μιας εκσυγχρονισμένης "θεωρίας της σχετικότητας")· την ίδια ώρα που ο τόπος παρουσιάζει βασικές ελλέιψεις έργων πολιτιστικής υποδομής, με κραυγαλέα περίπτωση την απουσία "Κρατικής Βιβλιοθήκης" άξιας του ονόματός της. (Ένα οργανισμό για τον οποίο καμιά κυβέρνηση του τόπου δεν επέδειξε πρακτικό ενδιαφέρον. Και το χειρότερο: πρόσφατες πληροφορίες αναφέρουν ότι γίνονται προσπάθειες να μετακυλιστεί στο Πανεπιστήμιο Κύπρου ―χωρίς πρόσθετο κρατικό κόστος― η ευθύνη ανάπτυξης και λειτουργίας της. Ντροπή! Κι ακόμη μεγαλύτερη ντροπή όταν αναλογιστούμε ότι σε κάποιες χώρες οι Εθνικές Βιβλιοθήκες έχουν υπόσταση υπουργείου ―και όχι ενός υποβαθμισμένου τμήματος υπηρεσίας υπουργείου, όπως στην Κύπρο, ενώ στην Αγγλία η ολοκλήρωση και λειτουργία της νέας Βρετανικής Βιβλιοθήκης χαιρετίστηκε ως "το σημαντικότερο βρετανικό έργο του 20ού αιώνα").